Friday, October 8, 2010

EPISOD 10

ni yang dikatakan "bila Joco dah jiwang"....


Lama gila rasanya tak tulis cerita si Kamarol ni...sampai aku kena baca balik dari mula untuk buat sambungan cerita ni. Urat malas dah melingkar kat tengah belakang aku nih. Kadang-kadang aku terpikir jugak...apa sebab la aku membodohkan diri untuk buat cerita bodoh ni. Tapi cerita ni sangat terkesan pada aku. Aku jadi tak senang duduk lagi tak siapkan cerita ni. Aku nak selesaikan hutang aku dengan Kamarol.....
Owh, lupa pulak nak ucapkan Selamat Hari Raya Aidilfitri kepada semua pembaca. Macam mana raya hangpa? Aku macam biasa...seperti tahun-tahun yang sudah...bangun time tengah hari..(dah lupa dah macam mana sembahyang raya). Baju raya sehelai pun tak beli. Baju melayu baru beli tadi...iaitu selepas 3 minggu kita menyambut Syawal. Jenuh cari baju melayu tadi. Semua pasaraya aku masuk...semua tak dak baju melayu. Aku masuk Kedai Runcit Haji Sabri dan Restoran Sri Melayu yang terang-terang pemiliknya orang melayu...pun tak dak juai baju melayu...marah betoi aku! Last sekali dapat jugak aku beli baju melayu kat Pusat Pakaian Boon Hiang..cina jugak yang juai baju melayu. Huh! Inilah yang dikatakan 1Malaysia.

BERSAMBUNG..........


Sampai sahaja di hotel, mereka terus ke ballroom. Kamarol terkesima. Majlis yang Hanim maksudkan bukan majlis seperti yang dijangkanya. Dengan tetamu yang rasanya mencecah 1000 orang, pandangan Kamarol sedikit kelabu. Semua mata tertumpu pada Kamarol dan Hanim. Kamarol pandang Hanim. Hanim sendiri seperti tercengang. Hanim pandang Dato’ Jufri dan Pakcik Ruslan.

Hanim : papa! Ayah! Apa ni?? Papa cakap cuma nak jemput kawan-kawan bisnes papa??? Ayah pun kata cuma nak ajak kawan-kawan rapat ayah ja.. (cakap Hanim sedikit berbisik)
Dato’ Jufri : habis tu Hanim ingat kawan-kawan papa dan ayah berapa orang? 20 orang? 30 orang?? (kata Dato’ Jufri sedikit tersenyum)
Pakcik Ruslan : dah la Hanim...bawak Kamarol ke meja makan. Ingat, layan si Kamarol tu baik-baik...dia tu sekarang suami kamu.
Hanim : okay okay... Kamarol..jom.

Kamarol sedari awal cerita hanya menurutkan kata si Hanim. Hampir kesemua tetamu menegur dan bersalam dengan Kamarol. Kamarol yang masih lagi kekok masih boleh mengawal keadaan.

Kamarol : Hanim...kalau awak tak mau semua ni, kenapa awak buat jugak??
Hanim : aku terpaksa Kamarol..papa dan ayah dah banyak berkorban untuk aku.
Kamarol : tapi awak tetap tipu depa.
Hanim : kalau itu yang boleh buat depa lega..aku dah tak mau peningkan kepala depa.
Dato’ Jufri : apa yang kamu berdua bualkan ni? Haha. Hanim, malam ni papa dengan ayah tak balik rumah. Kamu balik dengan Kamarol. Nanti papa suruh pemandu syarikat hantar kamu.
Hanim : tapi....papa dengan ayah nak ke mana?
Dato’ Jufri : eh..kami ada lah hal kami sendiri..haha. Lagipun papa nak bagi la peluang untuk kamu berdua...
Kamarol : tak pa la Dato’...saya boleh balik rumah sendiri nanti.
Dato’ Jufri : Kamarol..sekarang ni saya dah jadi papa kamu jugak. Pakcik Ruslan tu pun dah jadi ayah kamu...jadi panggil ja saya ni papa.. Pakcik Ruslan tu ayah.
Kamarol : terima kasih Dato’....oh...papa..
Dato’ Jufri : kamu nak balik ke rumah? Eh, kenapa pulak? Sekarang ni kamu dah jadi sebahagian dari famili kami. Rumah tu sekarang ni rumah kamu jugak. Dah, malam ni kamu dengan Hanim balik ke rumah. Hanim, papa dah suruh Mak Jah kemaskan bilik kamu. Nanti letak barang-barang Kamarol dalam bilik kamu.
Hanim : ok papa...

Dato’ Jufri dan Pakcik Ruslan sebenarnya sangat gembira dengan kehadiran Kamarol sebagai suami Hanim. Mereka mengharapkan agar Kamarol dapat merubah hidup Hanim yang sangat tidak terkawal.

Hanim : Kamarol...hang dengar kan apa yang papa cakap tadi? So balik nanti hang boleh letak barang-barang hang kat bilik aku. Tapi hang tidur di bilik tamu. Nanti aku suruh Mak Jah kemaskan bilik tamu untuk hang. Tapi tolong jangan cakap dengan papa.
Kamarol : tapi saya kan suami awak??
Hanim : tolong la Kamarol...
Kamarol : ok..


Sampai ja di rumah Kamarol dengan segera serta laju bercampur kelam kabut, terus membawa barang-barangnya ke bilik Hanim. Dia bercadang, sebaik sahaja masuk ke bilik Hanim, dia nak berpura-pura terus terlelap.. jadi dapat la dia tidur di bilik bersama Hanim. Agak berfungsi jugak otak musibat ni kadang-kadang.


Hanim : Kamarol.. barang-barang hang tu hang letak ja kat ruang tamu, nanti Mak Jah akan masukkan dalam bilik aku. Bilik tamu Mak Jah dah kemas, so hang boleh la pi tidur kat situ.
Kamarol : Hanim... awak dah nak tidur ka? Boleh tak kalau kita sembang-sembang dulu, kena kopi panas ka...saya buatkan..ok?
Hanim : sebab hang dah banyak tolong aku......ok lah. Tapi jangan masukkan apa-apa pulak dalam kopi aku tu.
Kamarol : gula pun tak mau? Susu? Kalau tak masukkan kopi macam mana nak jadi air kopi?? Ka awak nak air suam ja??
Hanim : sementara aku tengah ada mood nak bersembang dengan hang ni, baik hang cepat...nanti aku dah masuk bilik, esok pagi pulak baru aku keluar...
Kamarol : ok, ok...bagi aku masa dua minit!!

Kamarol dan Hanim berbual sampai lewat malam. Hanim ceritakan bagaimana dia boleh hidup dengan dua orang bapa. Tapi sedikit pun Hanim tak tanya tentang kehidupan Kamarol...mungkin tak penting baginya.


Kamarol : Hanim, awak tak mau tahu ka pasal saya? Maksud saya, keluarga saya...kawan-kawan saya..
Hanim : cerita ja la...maybe aku gunanya jugak. Ya la, walaupun kita ni cuma kahwin kontrak, kurang-kurang kalau ada orang tanya, aku boleh lagi nak jawab...
Kamarol : ermm... saya dilahirkan dalam keluarga yang serba sederhana. Abah dah tak ada masa saya umur 5 tahun lagi. Sampai saya besar, bonda la yang besarkan saya, sekolahkan saya, bagi saya makan, pakai. Uncle Romli, sepupu kepada arwah abah...saya dah terbiasa dengan panggilan uncle. Kalau ikutkan pangkat dia dengan saya, saya patut panggil dia Pak Ngah Romli kalau tak salah. Anak uncle, Azim...kami sangat rapat.
Hanim : Azim??
Kamarol : a’ah..Azim. Awak ingat tak mamat yang temankan saya masa kita akad nikah hari tu? Itu la Azim. Dulu dia study kat luar negara...tapi pulang awal..haha..dia tu banyak main...tak pernah nak serius..
Hanim : maksud hang.....Innal Azim???
Kamarol : eik?????? Awak kenal dia??? Macam mana awak kenal dia???
Hanim : dah la Kamarol...nanti kita sembang lagi. Nanti kalau aku ada masa dan mood, aku ceritakan kat hang. Oh, thanks for the coffee...sedap. Selamat malam.
Kamarol : tapi Roy.... eh...tapi Hanim....erm..ok, selamat malam.


Macam mana Hanim kenal akan nama Azim tapi tak pernah kenal rupanya? Apa sebenarnya hubungan Hanim dengan Azim? Kamarol jadi semakin tak puas hati. Kamarol nekad, esok dia mesti jumpa Azim. Ini soal maruah! Pertama kali Kamarol memikirkan tentang maruah...mungkin.

Tiba-tiba handphone Kamarol berbunyi...ada satu pesanan ringkas...dari Ira....

“Kamarol, kenapa sekarang ni aku rasa macam hang banyak berubah? Semenjak Hanim dah tak datang kolej, hang macam tak da mood ja. Aku ni kawan hang Kamarol. Kalau pun aku ni tak special untuk hang, kurang-kurang jadikan la aku ni somebody dalam life hang. Hang kata aku kawan baik hang, tapi kenapa aku rasa macam hang tak pernah pun cerita masalah hang kat aku?? Sebab aku ni perempuan?? Aku cuma nak kawan-kawan aku happy. Sorry kalau aku mengganggu hang. Aku harap dapat jumpa hang kat kolej esok”

Rasanya itu dah boleh dipanggil ‘khidmat pesanan panjang berjela’...

M A L A S N A K T A I P L A G I D A H........


Memandangkan kita dah lama tak bersua muka (mungkin tak pernah pun), jadi aku ada cerita yang aku nak kongsi dengan hangpa semua...(macam ramai ja pembaca..ahakszzz *gelak paling aku benci).

Baru-baru ni ofis aku didatangi oleh seorang pakcik yang datang membawa seorang anak lelakinya yang berusia 12 tahun. Normal. Cukup sifat. Tapi yang menyentap hati aku bila anaknya itu berkelakuan seperti seekor anjing. subhanAllah. Bukan aku maksudkan anak dia terlalu buas atau tak terkawal. Tetapi anaknya itu macam kerap tersedu. Hangpa boleh kontrol ka hangpa punya sedu?? Ok, itu normal. Yang tak normalnya ialah sedunya itu mengeluarkan bunyi seperti seekor anjing. Kuat. Macam mana hangpa dengar anjing menyalak, macam tu la bunyi sedu dia. Sebak aku tengok. Tak cukup dengan itu, dia jugak kerap jelirkan lidah. Kepala kerap tersengguk-sengguk. Kata bapanya, dia jadi macam tu ketika dia darjah 5 (atau umur 5 tahun, aku kurang jelas). Ketika tu dia pi mandi di sungai. Balik dari mandi di sungai tu, dia jadi macam tu. Mungkin terkena kenan atau badi binatang tu. Aku tak paham sangat tentang benda-benda macam tu. Tapi apa pun, kalau itu adalah buatan orang, moga orang itu akan terima hukuman dari Allah atas perbuatannya. Kepada seseiapa yang nak jumpa budak tu, aku cuma akan bagitau kalau hangpa ada cara untuk pulihkan dia. Aku tak nak aibkan dia atau keluarga dia.

Untuk sambungan cerita CINSIKA ni... nanti aku bagitau lagi...terima kasih daun tembakau..(rokok mahai la ni...aku taip pun sambil hisap rokok tanpa bukak kipas..bukak kipas rokok habis cepat..rugi mampuih).

Bersambung..................................................                                                               0447   07102010

Wednesday, August 25, 2010

EPISOD 9

Salam Ramadhan untuk semua pembaca. Pejam celik, pejam celik (jangan pejam sampai tak celik-celik dah la..), 11 hari sudah Ramadhan kita. Tak lama lagi dah nak raya. Aku dah cukup ready untuk koyak wallet memandangkan adik-adik sedang menunggu di rumah dengan muka penuh rakus untuk memorehkan duit aku sempena raya nanti. Best kan jadi budak-budak, masalah berat tak ada. Habih sangat, masalah ketika cikgu suruh bawak keluaq buku teks matematik, dan masa tu baru perasan yang buku teks tertinggai kat rumah. Lubang-lubang liang roma dengan pasntas terbuka. Peluh turun laju. Mata perhati keliling kalau-kalau ada kawan-kawan yang tak bawak jugak. Kalau nampak ada rakan-rakan lain yang turut lap peluh, muka akan sedikit tersenyum...”nasib baik, aku ingat aku sorang ja”...Bulan Ramadhan ni aku kena  jaga sikit penulisan aku. Aku tak mau sampai nanti boleh mengurangkan pahala puasa aku. Sebenarnya aku ada cerita tentang bulan puasa ni. Sangat-sangat lucu. Kalau aku cerita dengan mulut, nescaya ambil masa 3-4 jam jugak sebab asyik nak gelak ja. Ok, aku tak mau cerita sebab blog ni bukan takut ‘Cerita Di Bulan Ramadhan’.


..........................SAMBUNGANNYA;


Azim : Kamarol, lagi dua hari hang nak kawin dengan Hanim tu. Hang ada masa lagi kalau hang nak tolak lamaran dia tu...
Kamarol : waahh...aku ni kira hebat la kan? Orang perempuan melamar aku...haha.
Azim : hang tau bangsa apa yang perempuan melamar lelaki?
Kamarol : dah, aku tak mau dengar. Hang jangan sampai aku keluarkan dialog-dialog Yusof Haslam...
Azim : tak habis-habis dengan Yusof Haslam hang. Tapi aku ni cakap benda betui Jim. Hang ada masa lagi.
Kamarol : ala Jim...aku Cuma kena tunggu sampai dia lahirkan anak tu ja. Lepas tu habis la tanggungjawab aku..
Azim : tanggungjawab??? Kepala hotak hang apa tanggungjawab?? Itu bukan tanggungjawab hang.
Kamarol : alaa Jim, hang selalu sokong aku kan? Tak boleh ka untuk sekali lagi, mungkin yang terakhir, hang sokong aku??
Azim : (terdiam seketika)......so, baju apa aku kena pakai nanti?
Kamarol : baju melayu la sayang....tak kan nak pakai baju renang pulak?? Hang ingat aku kahwin dengan duyung??
Azim : musibat ni, nanti belum sempat orang makan nasi kenduri kahwin hang, orang terpaksa makan pulut kuning kenduri arwah hang pulak...mau?

Azim sebenarnya langsung tidak setuju dengan perkahwinan tu. Tapi apa kan daya dia, Kamarol dah macam cina menang nombor ekor. Kalau boleh, dia nak canang satu kampung dia kahwin dengan Hanim. Macam tu la cina. Kalau menang nombor ekor, bukak kedai makan pun letak nama ‘Restoran 3767’...tak dak kena mengena dengan nama makanan. Kot la nak letak nama ‘Restoran Seafood Sew-Dude’ ka...atau ‘Restoran Tom Tom Yam’ ka...ini boh nombor...tak dak kena mengena. Peduli apa, janji orang ramai tau dia buka restoran tu hasil duit nombor ekor.

Akhirnya, Kamarol dan Hanim selamat disatukan. Sekarang, dengan sahnya Kamarol adalah suami kepada Hanim.

Hanim : Kamarol....
Kamarol : ya sayang??
Hanim : tak payah nak sayang-sayang sangat dengan aku. Macam ni, hang boleh balik ke rumah hang macam biasa. Tapi esok petang jam 5, datang rumah aku. Jangan lambat tau.
Kamarol : nak kena bawak kain baju aku sekali tak?? Hehehe....
Hanim : tak payah nak mengada-ngada. Ingat Kamarol, jam 5 petang esok.
Kamarol : ok.

Aku terpaksa cut mana-mana scene yang aku rasa macam malas nak taip sebab macam tak penting sangat. Tak kan la adegan Kamarol tersadung pun aku nak taip...betui dak?

Azim: sekarang ni hang dah jadi suami orang. Tanggungjawab hang dah besar. Kamarol, walaupun perkahwinan ni cuma kontrak, tanggungjawab hang, hang tetap kena buat.
Kamarol : thanks Jim...

Kamarol dan Azim pulang ke kedai Uncle Ramli........

Uncle Ramli : mak aiii...dengan baju melayu, bersampin bagai...raya lambat lagi. Apa kejadahnya anak-anak muda sekarang berpakaian macam ni?? Fesyen baru ka?
Kamarol : salam tidak diberi, perli pula menjadi pembuka kata. Apa la uncle ni...bagi la salam dulu. Uncle...uncle nak pakai pekerja tak???
Azim : aku rasa bapak aku memang perlukan pekerja la...kesian aku tengok dia asyik buat kerja teruk-teruk ni..
Uncle Ramli : hah, aku ingat hang tak sedar yang aku kerja teruk. Yang hang tu membuta sampai Maghrib, bawak pulak ke Subuh tu pasai apa? Kalau hang tolong aku kan bagus.
Azim : alaa...tak dapat gaji, tak mau la.. Jim nak guna duit jugak...
Uncle Ramli : anak sapa yang bodo melangit sangat ni?????? Sekolah 4 tingkat, bodohnya 6 tingkat!! Eh, anak aku jugak. Habis tu yang duit aku bagi kat hang selama ni?? Makan, minum, pakai, tempat tinggal... tak cukup lagi?
Kamarol : alaa.....apa gaduh-gaduh ni?? Kamarol nak tanya pasai kerja la uncle.
Uncle Ramli : kat uncle tak dak keja la Kamarol. Kedai uncle ni pun bukan besar mana sangat. Nanti uncle cuba tanya kawan-kawan uncle.
Kamarol : alaahh...buat bisnes sembunyi gula dengan beras pun takkan tak untung lagi..??
Uncle Ramli : Jim, baik hang bawak musibat ni naik atas sebelum aku keluarkan ayat-ayat bahasa Inggeris aku nanti..
Azim & Kamarol : hahahahaha...

................................

Kamarol : Jim, hang tak dak awek yang hang suka ka?
Azim : ish...mesti la ada. Habis tu hang ingat aku tak dak nafsu?? Sampai bila aku nak biar ‘adik’ aku ni berbungkus...
Kamarol : elehhh....macam la masa hang kat UK dulu hang tak sebat minah-minah sana.
Azim : hahaha...sebab minah-minah sana la yang buat aku jadi macam ni. Aku main banyak sampai aku kena buang kolej. Sana dugaan dia lain Kamarol. Tapi aku tak tertewas la dengan perempuan...hahaha..
Kamarol : habis tu hang tertewas sebab apa???
Azim : ................(diam)........................

Keesokkan harinya di kolej....

Ira : Kamarol, petang ni jom pi tengok wayang.
Kamarol : petang ni?? Petang esok boleh dak? Petang ni aku ada kerja la..
Ira : wahh...hang dah kerja ka sekarang ni?
Kamarol : aku tak paham la Ira, macam mana hang buleh terpilih sebagai antara top student kat sini. Bodoh hang mengalahi aku. Huduh hang tak terbanding.
Ira : hoi...apa ni sampai tahap nak babit-babit muka pulak ni?? Aku pakai SK II tau...
Kamarol : habih tu, kalau hang sapu SK II kat muka orang utan, agak-agak hang muka orang utan tu boleh jadi macam Pixie Lott tak??
Ira : elehhhh...beriya sangat kata kat aku. Aku tau la aku ni tak secantik Hanim, perempuan idaman hang tu. Tapi pikir la weh, dia takkan pandang orang macam hang. Punya la ramai lagi lelaki kacak dan kaya-raya dok mengorat dia. Hang bayangkan kalau kereta dia rosak tepi jalan, dah macam ada orang eksiden....berduyun-duyun orang mai. Yang berkopiah pun tak mau ketinggalan.
Kamarol : ala...mana nak tau satu hari nanti dia tersedar akan lelaki yang bersinar di antara lelaki-lelaki lain ni..

Sebenarnya aku tak suka. Bila dah masuk bab tengah-tengah ni, aku dah tak boleh nak masukkan humor. Nanti mood cerita lari. Aku tak suka serius. Cerita ni pun sebenarnya adalah cerita serius. Aku ja tambah sikit-sikit mana yang patut. Maybe mood lagu yang aku pasang ketika aku menaip jugak memainkan peranan. Lagu ‘Kau Kunci Cintaku di Dalam Hatimu – Ramlah Ram’ sedang berkumandang di laptop. Episod 10 nanti aku cuba taip sambil dengar lagu ‘Tenacious D’....aku yakin mood akan berubah. Lagipun bulan puasa ni...nak taip benda yang bukan-bukan pun aku risau. Ok, sambung...


Di rumah Hanim.....

Kamarol : ada apa awak suruh saya datang ni?
Hanim : macam ni Kamarol...papa dengan ayah adakan satu majlis. Majlis ni untuk kenalkan hang kepada kawan-kawan bisnes papa dan kawan-kawan baik ayah. Aku nak, kat majlis tu nanti, hang jangan cakap banyak. Kalau hang ditanya soalan-soalan yang hang rasa hang tak patut atau tak tau nak jawab, jangan jawab. Biar aku yang jawabkan...boleh??
Kamarol : kenapa macam rumit ja??
Hanim : ok...macam ni. Papa nak bagitau semua rakan-rakan bisnes dia yang kita ni kahwin atas dasar cinta. Hang dengan aku dah lama bercinta. Hang senior aku dulu di kolej dan hang dah sambung pelajaran kat luar negara. So bila hang balik Malaysia, kita terus kahwin.
Kamarol : tapi nanti tak payah bersanding ka?
Hanim : tak payah...tapi hang kena pakai pakaian yang aku belikan tu. Tolong Kamarol, jangan buat apa-apa yang boleh buat semua ni rosak.
Kamarol : ok. Kat mana majlis tu?
Hanim : kat hotel kawan papa. Papa dah aturkan semuanya. Nanti kita akan pi dengan papa dan ayah.

Aku rasa maam aku salah letak nama la. Sepatutnya aku letak ja nama dia Sambedol. Kamarol tu macam boleh diterima lagi nama dia. Kalau aku letak nama Megat Shahrom Bashir pun macam menarik jugak. Kedengaran bodoh jugak...kan? Kamarol ni ikut ja apa si Hanim tu cakap. Mesti ada orang yang teringin jadi macam Hanim. Kalau anda yang teringin nak jadi macam Hanim tu boleh dikategorikan sebagai cantik atau segak...sayalah Borhannya. Tapi kalau rupa macam court tenis, tolonglah sedar siri....anda dah la tak beRUPAya...ada hati lagi nak buat dosa. Babai...aku nak p buka puasa....

T E R I N G I N N A K....
M
E
N
C
A
R
U
T

p/s: kalau anda semua nak dengar lagu-lagu raya dalam versi Kedah yang penuh warna-warni...layari....
www.myspace.com/ahli_syurga

Monday, August 9, 2010

EPISOD 8

*rasa macam nak sepak terajang ja tengok muka budak ni...

Hadoi...nak kena sambung lagi ka? Aku malaih (malas) sebenarnya nak sambung...tapi akan ku gagahi jua. Makin lama aku biar cerita ni dalam kepala otak aku, makin hensem pulak aku rasa pada diri ini. Aku tak mau jadi terlalu hensem. Nanti orang akan pandang serong. Lelaki hensem tanpa kekasih akan mengundang kata-kata nista dan sumbang. Mungkin aku akan dituduh sebagai gay. Owh, kepada pembaca-pembaca dari pantai timur, KL, JB (sebenarnya Johor Baharu atau Johor Bharu??), Singapore, Brunei, Indonesia, France, Portugal, UK dan lain-lain (kira habih dahsyat la...kalau kat bulan ada internet, aku sampaikan ini juga pada kalian)...maaf andai ada sesetengah perkataan atau ayat yang tidak difahami. Biasa la..aku menggunakan banyak bahasa utara. Kalau kalian tidak faham dengan bahasa utara yang aku gunakan, kalian bolehlah utarakan soalan...lagi bagus kalau berbentuk objektif...ada pilihan jawapan...senang aku nak jawab...dadu pun dah ada ni.
Aku tak mau berleter panjang...aku cuma nak cakap yang ketika aku menaip ini, aku sangat rindukan seseorang...(pelan lama pelan jiwang pulak aku ni...jangan sampai buat lagu macam Kamarol dah la). Owh, tentang lagu ‘cium aku buat kali pertama tu, lagu tu memang wujud. InsyaAllah, satu hari nanti aku akan perdengarkan kepada kalian. J
Semalam, ada seorang pembaca chat dengan aku di muka buku. Dia adalah pengikut cerita ini dari 3 tahun lepas. Dia tegur aku tentang nama Ira...katanya nama Ira yang sebenarnya ialah Mona! Terima kasih cik Syafiqah...aku amat menghargai itu. Tapi sekarang ni aku nak tanya pendapat kalian..patut atau tak aku tukarkan balik nama Ira tu ke Mona??? Owh, cik Syafiqah kita ni juga cakap dia ada copy cerita ni 3 tahun lepas tapi dia tak ingat letak kat mana...mungkin bawah seat motor agaknya. Kalau dia dah jumpa nanti, bolehlah kalian baca dari episod pertama. Sekali lagi...terima kasih cik Syafiqah. J

........SAMBUNGAN:

Kamarol termenung sendiri..kali ni bukan lagi rokok, kalau peti ais tu boleh dihisap, dengan peti ais tu pun dia nak hisap. Kepalanya berkecamuk...err..bukan kepalanya, tapi fikirannya..(kalau kepala Kamarol berkecamuk, kira ini la episod last cerita ni). Kamarol tak pasti samada dia dah buat keputusan yang betul atau tidak. Tapi yang pasti, dia tak sanggup untuk lihat Hanim susah hati, jantung, limpa mahupun paru-paru sekalipun. Kalau jerawat tumbuh di pipi Hanim dan dia tahu perkara ini membimbangkan Hanim, dia pun turut serta bimbang. Begitulah dalamnya cinta Kamarol pada Hanim.

Azim, patut atau tidak dia ceritakan semua ini pada Azim?? Ira pula macam mana? Kamarol kurang yakin dengan Ira, biasa la perempuan. Pukul 12 tengahari kita cerita, 12.01 tengahari nescaya satu kampung tahu. Tapi tak semua perempuan macam tu. Ada juga perempuan yang tak akan cakap sepatah pun rahsia yang kita ceritakan pada mereka. 90% daripadanya bisu. Pada pembaca-pembaca yang berjantina wanita...anda adalah yang  10% lagi tu...(ayat cover cemerlang) J

Keesokkan harinya Kamarol ke rumah Uncle Ramli. Bukan Uncle Ramli yang ingin diketemunya...tapi Azim.

Kamarol : Assalamualaikum uncle...Azim ada tak?
Uncle Ramli : Walaikumsalam...hah, hang ka Kamarol. Azim ada kat belakang kot. Uncle suruh dia angkat beras pi belakang tadi...tapi tak keluar-keluar pun lagi. Cuba hang pi tengok kat belakang tu..
Kamarol : aih uncle, sembunyi beras pulak? Berniaga apa kalau semua nak sembunyi??
Uncle Ramli : gua pandang lu big small big small je derr....
Kamarol : wahahaha...dah pandai cakap omputih pulak uncle....hahaha..
Uncle Ramli : hahaha...biasa la..si Azim tu ha yang ajar uncle. Dia kata kalau kita nak marah orang, cakap ja ayat tu...kira orang faham la yang kita tengah marah...hang jangan sampai uncle ulang ayat tu dua kali pulak...hahaha...uncle gelak ni tak ikhlas tau.
Kamarol : ok ok...saya faham uncle. Saya ke belakang dulu ya..

Begitulah Kamarol, sebolehnya dia tak akan tunjukkan ada yang ada di dalam hatinya pada orang lain. Hanya orang tertentu yang tahu Kamarol....tapi tak semuanya.

Kamarol : woi!!! Tak cukup tidoq(tidur) ka??  Sampai atas guni beras pun boleh belasah lena..
Azim : ish...diam-diam la musibat. Nanti dengar pulak kat Dato’ Dr. Fadzilah Kamtumi (come to me) tu..
Kamarol : alaa..dia pun boleh agak apa hang buat kat sini.
Azim : hah..ada apa hang cari aku....(tengok jam)....tengah-tengah hari ni???
Kamarol : aku ada benda nak sembang dengan hang.
Azim : memang la sambedol oi..kalau hang ada benda nak sembang dengan Kaliapan si mekanik tu , tak kan la hang mai jumpa aku. Apa benda yang hang nak sembang?
Kamarol : pasai benda semalam. Kenapa Hanim ajak aku ke rumah dia..
Azim : owh..hah! Eh, cerita la...apa yang dia nak? Apa yang hangpa buat kat rumah dia tu...(muka excited lebih)
Kamarol : benda ni agak pelik. Tapi ini la yang terjadi...
Azim : Kamarol...boleh tak kalau hang jangan nak telenovela sangat dengan aku??? Cuba hang cakap ja apa yang terjadi. Hang tau kan aku ni kurang sabar...sebab benda-benda macam ni la si Hamdan, anak jiran aku tu sampai sekarang kalau nampak aku ja terus jadi tarik mengkarung...sawan babi tak semena-mena..
Kamarol : ok ok...macam ni......Hanim ajak aku kahwin.
Azim : hek??? Kahwin?? Hanim?? Dengan hang??? Kahwin?? Ish..tak kan aku tidoq atas guni beras yang tak selesa ni pun boleh buat aku mimpi???
Kamarol : woi!!! Aku serius ni!! Hang yang suruh aku cerita.....kan?
Azim : ok, aku masih tak faham. Kenapa dia nak kahwin dengan hang? Aku tak kisah kalau Hanim tu nak kahwin. Tapi kenapa hang?? Apa Hanim tu sebenarnya cacat penglihatan ka??
Kamarol : sebenarnya macam ni Jim.....................

Kamarol menceritakan semua yang terjadi di rumah Hanim tanpa ada satu pun perkara yang tertinggal. Andai kata Kamarol menghabiskan masa dua jam di rumah Hanim semalam...maka dua jam jugalah Kamarol habiskan masa untuk ceritakan pada si Azim. Sungguh teliti...........dan bebal.

Azim : bodoh Kamarol! Hang jangan terima weh!!! Kenapa hang nak jadi pak sanggup pulak?? Hang nak tipu bonda hang sendiri sebab nak tutup malu orang lain?? Orang yang tak pernah fikirkan hang sebelum ni?? Orang yang tak pernah nampak sayang hang kat dia sebelum ni?? Jangan buat benda bodoh sebab cinta Kamarol.
Kamarol : semua orang buat benda bodoh sebab cinta Jim! Cuma cara kita buat tu yang berlainan. Azim, aku nak hang sentiasa ada dengan aku. Sokong aku dari belakang. Aku cuma ada hang untuk aku ceritakan semua ni. Kalau ikutkan, Hanim tak bagi aku ceritakan kat siapa-siapa pun...tapi aku minta supaya hang boleh tau tentang hal ni. Kurang-kurang kalau apa-apa jadi kat aku, hang tau Jim.
Azim : macam mana dengan bonda hang??
Kamarol : buat masa sekarang ni...aku rasa baik kita rahsiakan dulu. Aku tau, satu hari nanti bonda akan tau dan aku yakin bonda akan terima. Azim, aku cuma ada hang, bonda aku, ayah hang dan Ira yang selalu dengan aku. Aku dah tak ada orang lain weh....
Azim : aku pelik Kamarol. Kalau nak tutup malu, kenapa tak hebahkan tentang perkahwinan hangpa?? Kenapa perlu sembunyi??
Kamarol : aku pun tak paham. Tapi aku yakin, Dato’ Jufri ada sebab untuk buat macam tu. Azim, kami akan kahwin hari Selasa ni...hang ikut aku ok???
Azim : aku tak pasti apa yang hang buat betui atau tak. Tapi apa yang pasti....apa yang aku buat ni betui sebab hang kawan aku....tapi hang saudara aku Kamarol..
Kamarol : thanks Jim!! So...apa kata kalau aku belanja hang ais krim??
Azim : wah wah wah...kat mana? Baskin robin??
Kamarol : eh...tak la...depan ni ja...kat kedai runcit Uncle Ramli..
Azim : hang nak aku ubah keputusan aku ka Kamarol???
Kamarol : hahaha...eh , jangan la macam tu. Ok, hari ni hang nak makan apa..aku belanja.
Azim : waaaa...kalau itu macham pun, saye sangat seronok juge pun....
Kamarol : tak payah nak Eric Leong sangat la...hahaha...

Ketika Kamarol bersiar-siar dengan Azim, dia tak lupakan Ira. Kamarol tetap menjemput Ira. Tapi untuk ceritakan semuanya pada Ira.....mungkin belum sampai masanya. Kamarol gembira dengan kehidupannya sekarang. Dia tahu walau sekaya mana pun seseorang itu, walau sekacak mana pun seseorang itu...mereka belum tentu akan dapat kebahagian macam yang dia dapat.

Kamarol gembira, Azim apatah lagi...dia yang merasa dunia ini gelap gelita ketika mendapat tahu yang dia dibuang dari kolej pengajiannya telah dapat melupakan kesedihan itu. Tapi memang sekejap ja dunia ni gelap gelita...ada la dalam dua tiga jam. Lepas tu kembali ceria. Itulah Azim...sentiasa fikirkan keseronokan. Namun, dalam keseronokannya sebenarnya ada sejarah hitam dalam hidup Azim. Mungkin kita tak patut cakap itu adalah sejarah...tetapi yang pasti, seperti Kamarol, Azim juga ada menyembunyikan sesuatu.....

Kamarol : Ira, sakit tak aku tampar hang hari tu??
Ira : ish...hang tampar aku ka?? Aku ingat hang belai-belai pipi aku masa tu...haha..
Kamarol : owh, kalau orang belai pipi hang memang mulut hang keluar-keluar buih ka??? Mata pandang atas ja....hahaha...
Ira : hang tengok Kamarol ni Jim...aku ni perempuan tapi dia layan aku macam aku layan lelaki ja..
Kamarol : hang ni kenapa Jim...diam ja. Hang macam resah gulisah ja....
Azim : Kamarol....Ira....nanti kita sembang balik. Aku ada hal sikit. Kawan aku mesej tadi...dia nak mintak tolong apa ntah. Kamarol, nanti kita sembang kat rumah hang...malam ni aku pi rumah hang...ok..
Kamarol : eh Jim!! Jim!!
Ira : alaa...dia sengaja nak tinggalkan kita untuk bermesra la tu..
Kamarol : Ira...hang rasa menyandar kat kaki kerusi taman tu lagi best atau mengelupur kat tangga tepi ni lagi syahdu????
Ira : alah hang ni....melawak pun tak boleh..
Kamarol : nak melawak pi masuk Raja Lawak la....nak gurau pi masuk Raja Gurau...
Ira : kalau nak gula??? Pi masuk Raja Gula?? Macam tu??
Kamarol : gua nampak lu big small big small je derr....
Ira : dah la..jom la balik. Esok hang datang kolej kan?? Jumpa kat kolej esok...
Kamarol : ok....bye..kirim salam mak kau.

T A K D A K K A K O M P U T E R Y A N G B O L E H T A I P S E N D I R I ? ?

Kalau episod kali ni aku nak mengulat boleh tak?? Aku taip setakat ni ja...mengantuk kot. Owh..aku nak kongsi cerita tentang kenalan aku yang baru meninggal akibat disantau orang. Al-Fatihah untuk arwah..............................................
Arwah jatuh sakit dan lebih kurang seminggu, dia meninggal. Sangat kejam orang yang melakukan perkara tu. Tak takut mati ka? Tadi masa aku lunch dengan kawan-kawan aku, ada seorang kawan aku ni cakap...santau tak boleh terkena pada orang-orang yang mengamalkan perkara-perkara ini:-
1)        Orang yang minum arak; atau
2)      Orang yang berada dalam keadaan yang tidak suci yakni dalam hadas besar; atau
3)      Orang yang memakai salah satu pakaian yang ada di tubuhnya dalam keadaan terbalik.

Ok..maksud aku kat sini, bukan la aku nak suruh hangpa minum arak untuk mengelakkan santau. Kita ada 3 pilihan. Aku tak pasti akan kemujarabannya. Tapi boleh la nak mencuba. Untuk yang tidak tahu, pengamal santau perlu mengamalkan atau menyantau sekurang-kurangnya sekali dalam setahun(aku pon baru tau tadi). Ok,apa yang membuatkan aku rasa pantang-pantang yang kawan aku cakap tadi adalah betul??? Kawan aku ni cakap, santau tak boleh dibuat pada orang bukan Islam. Sebab orang bukan Islam minum arak dan tak suci(ini kerana depa tak mandi wajib). Kalau boleh buat kat orang bukan Islam, aku sanggup bayaq berapa ja yang depa nak...tolong pi buat kat orang-orang Isreal!!! Yang pakai pakaian terbalik tu aku tak pasti sebabnya. Kalian boleh mencuba dengan pakai seluar dalam terbalik. Ya la...tak dak la orang nampak sangat. Tak kan nak pakai seluar terbalik?? Macam mana nak zip?? Tali pinggang nak pakai celah mana? Wallet nak simpan mana? Kalau baju tu boleh jugak tapi apa guna beli baju Ed Hardy pa bagai tapi pakai terbalik?? Yang dalam keluar, yang luar ke dalam..rugi la beli baju mahal-mahal.

Ok, berbalik kepada cerita si Kamarol tadi...sebanrnya cerita ni panjang lagi. Kalau aku tak sempat habiskan, insyaAllah aku akan ceritakan pada anak-anak aku nanti supaya depa dapat sambung cerita ni pulak. Seperi biasa, ada idea, sila sumbangkan....jangan sumbangkan suara...aku tak sanggup untuk mendengarnya. Kalau aku ada salah apa-apa, sempena Ramadhan yang dekat ini..aku mengucapkan....I’M SORIIIIIIIIIIII......


Bersambung........................................................

Saturday, August 7, 2010

EPISOD 7

*aku suka gila gambar ni (anggap macam gambar Kamarol dengan Azim la..)



Hamboih....dia rasa malaihhh la nak sambung....awat tak tau. Tapi tak pa..aku tetap sambung...insyaAllah aku cuba siapkan cerita ni. Jalan cerita sampai habih dah ada....cuma saja nak bagi kawan-kawan tambah idea...ka hangpa nak tunggu tiga tahun macam dulu jugak??
Ni aku dok taip sambil dengar Kenny G ni....waa..dengan lampu samar-samar, rasa macam menulis dalam pub ja. Aku cuba menaip sambil dengar Norah Jones, tapi aku rasa nanti mesti cerita aku ni jadi meleret-leret...(ni pon dok rasa macam meleret-leret dah ni...) Owh...aku jugak ditemani milo ais mapley Kassim Mustafa yang aku rasa kalau hari-hari aku minum, cukup sebulan buleh pi operate buang kaki....kena kencing maneh. Macha, gula mahai la sekarang!!

Owh..aku lupa pulak. Ada seorang pembaca bertanya tentang apa yang terjadi pada Hanim sebab dalam episod terakhir, yakni 3 tahun lepas; Hanim dirogol oleh Borhan....terima kasih Cik Atyrah di atas soalan anda yang menarik itu. Aku akan jawab dalam episod kali ini. Ada jugak yang tanya kenapa tukar nama kepada ‘Ira’??? Aku tak ingat la dulu tu aku bagi nama apa kat kawan si Kamarol tu....halalkan ja la...ok?


........SAMBUNGAN:

Kamarol mundar mandir dalam bilik. Hatinya tidak senang langsung. Terkadang lalu perkara-perkara yang baik di kepalanya, kadang-kadang sebaliknya. Entah berapa batang rokok dah dia hisap, tak cukup dengan rokok, kotak rokok pun dicucuhnya. Dia terfikir Azim atau Ira...yang mana patut dia tanyakan pendapat. Kalau dia tanya Ira, nescaya formula-formula fizik dan kimia akan tersembul keluar dari telefon. Azim....Kamarol membuat keputusan untuk tanyakan pendapat Azim.

......lagu ‘Cik Ainun Janda Muda’ berkumandang di telefon selaku caller ringtone Azim....

Azim : hah..ada apa call aku pagi-pagi ni??
Kamarol : pagi kepala hangguk hang, petang dah ni. Patut pon hang kena buang masa study dulu..
Azim : ni sapa ni? Kamarol ka?? Ka bapak aku??
Kamarol : aku la...Kamarol...
Azim : hah, jangan dok ambil alih tugas bapak aku selaku penceramah tersohor. Ada apa call aku ni?
Kamarol : weh, Hanim ajak aku ke rumah dia malam ni..
Azim : tudia....apa lagi ditunggu..kondom ada?
Kamarol : woih!! Aku bukan nak pi sebab tu dan aku tau dia ajak aku pun bukan sebab tu..
Azim : habis tu? Dia buat kenduri doa selamat?? Ada makan-makan tak? Kalau ada aku nak bersiap ni..
Kamarol : bukan la....ni la sebab aku call hang ni. Aku nak tanya pendapat hang.
Azim : hang mencari orang yang tepat...hah, apa yang hang nak tanya??
Kamarol : aku jumpa Hanim kat kolej tadi..dia nampak sugul dan tak bermaya...macam skrip Yusop Haslam dak aku cakap??
Azim : hang nak tanya pendapat aku atau hang nak kena maki dengan aku? Aku dah lama tak maki orang dalam bahasa Melayu ni...
Kamarol : ok ok...back to the future. Macam ni...aku nak tanya hang, pada pendapat hang; patut tak aku pi rumah dia malam ni? Agak-agak hang, apa sebab dia ajak aku pi rumah dia???
Azim : macam ni la...kita pun tak tau apa yang dia nak cakap atau buat. Mungkin dia nak kenalkan hang dengan family dia...kalau dia ajak hang pi rumah dia sebab nak mintak tolong hang buat assignment, aku rasa itu sesuatu yang mustahil..hang dengan dia, hang bodoh lagi...
Kamarol : hoih! Hoih! Apa ni?? Kurang-kurang aku tak kena buang kolej...hahaha.
Azim : agak biadap terpaan hang tu. Ala...hang pi ja la..kalau hang tak pi, benda tu tetap ganggu fikiran hang..betul tak?
Kamarol : erm..betul la tu. Nanti kalau apa-apa jadi aku cerita kat hang...ok?
Azim : tak dak masalah la bro..

Kamarol ke rumah Hanim dengan berdebar-debar. Apa yang bakal dia terima? Mungkin satu kejutan. Nak tekan loceng pun Kamarol tergagap-gagap....darah gemuruh.

Kamarol : Assalamualaikum...
Dato’ Jufri : Walaikumsalam.... Kamarol??
Kamarol : ya...saya pakcik...err...Dato’...
Dato’ Jufri : masuk Kamarol...Hanim ada kat atas...

Ketika Kamarol melangkah masuk ke dalam rumah Dato’ Jufri, hampir semua ahli keluarga Hanim ada di ruang tamu. Hati Kamarol makin tak senang. Ada sesuatu yang kurang baik terlintas di kepala Kamarol...tapi apa??? Hanim kelihatan turun dari tingkat atas dengan muka yang sugul.

Dato’ Jufri : ini ka orangnya Hanim?
Hanim : (hanya mengangguk)
Kamarol : (terpinga-pinga)
Dato’ Jufri : macam ni Kamarol, saya bangga sebab kamu sanggup datang bersemuka dengan kami semua. Tapi apa yang kamu dah buat pada Hanim bukan perkara yang boleh dianggap ringan. Saya yak mau besar-besarkan hal ini. Saya perlu jaga nama baik keluarga ni..saya tau kamu jugak kalau boleh nak menjaga nama baik keluarga kamu...bukan?
Kamarol : (masih diam dantertanya-tanya...)
Dato’ Jufri : sekarang saya nak kamu bertanggungjawab dengan apa yang kamu dah buat. Benda ni tak boleh dibiarkan lama-lama...nanti semua orang tetap akan tau.....
Pakcik Ruslan : kalau tak sebab fikirkan nama baik keluarga ni dah lama aku bunuh hang! Hang pun sama jugak Hanim!!
Dato’ Jufri : dah la tu abang Lan...budak ni dah datang. Kita selesaikan dengan cara elok.

*Pakcik Ruslan adalah pemandu kepada Dato’ Jufri..

Pakcik Ruslan : aku malu dengan hang Jufri...dari kecil sampai ke besar, tak habis-habis si Hanim ni bagi hang masalah...
Dato’ Jufri : ish...apa abang cakap macam ni?? Hanim ni dah macam anak saya...dari kecil kita sama-sama besarkan dia. Dah la...kita bincang elok-elok tentang perkara ni..ok?

Kamarol yang sedari tadi masih tak faham dengan situasi masih bingung..tapi sedikit sudah jelas. Apa yang Uncle Romli ceritakan dulu memang benar. Hanim bukanlah anak kandung Dato’ Jufri.

Hanim : papa...ayah...boleh Hanim nak cakap dengan Kamarol kejap??? (suara Hanim agak sebak)
Pakcik Ruslan : hang nak cakap apa lagi??? (dengan suara menengking)
Dato’ Jufri : abang Lan....biar la budak-budak tu berbincang dulu...malam ni kita selesaikan semuanya.

Hanim mengajak Kamarol ke halaman rumah. Di tepi kolam mereka berbicara...bukan seperti orang bercinta...

Kamarol : sebanarnya ada apa ni Hanim??? Kenapa orang tua awak macam marah-marahkan saya??
Hanim : (terdiam)
Kamarol : awak ada masalah ka Hanim? Ceritakan pada saya..macam yang saya cakap, insyaAllah saya akan bantu..
Hanim : macam ni Kamarol..aku tak tau apa yang aku buat ni betul atau tak...
Kamarol : tak pa...cerita ja...saya sedia mendengar..
Hanim : aku.......aku dah mengandung....

Tersentap seketika hati Kamarol. Luluh hatinya. Ketika itu yang terlintas di kepalanya.....cuba teka?? Ya...lagu Cinta Kain Putih...tak habih-habih dengan Cinta Kain Putih dia..

Hanim : aku mengandungkan anak Borhan. Tapi dia tak mau mengaku yang ini anak dia. Aku dah puas merayu...tapi dia tetap tak nak mengaku. Dia kata kalau ini anak dia sekalipun, dia tak nak bertanggungjawab. Tapi sumpah Kamarol...aku tau ini anak Borhan!
Kamarol : habis tu sekarang ni...apa yang hang nak aku buat?? (kata Kamarol masih dalam mood selenga)
Hanim : hang cakap hang nak tolong aku kan? Jadi aku bagitau family aku yang ini anak hang..
Kamarol : maksud hang...hang nak aku jadi pak sanggup?? Macam tu??
Hanim : tolong la Kamarol...masa aku dapat tau aku mengandung, aku ke hospital dengan ayah dan papa...depa tau aku mengandung sebab doktor tu bagaitau depan-depan depa..
Kamarol : kenapa tak gugurkan ja???
Hanim : itu yang aku nak buat! Hang ingat aku nak ka bela anak yang bapanya sendiri tak mau mengaku anak ni??!! Tapi papa dan ayah tak benarkan...depa cakap cukuplah dengan dosa-dosa yang aku dah buat. Jangan sampai depa pun terpaksa tanggung dosa atas dosa-dosa yang aku dah buat. Aku terpaksa Kamarol.
Kamarol : jadi sekarang ni aku kena kahwin dengan hang untuk tutup malu keluarga hang?? Macam tu??
Hanim : tolong la Kamarol...aku pun tak mau benda ni jadi. Aku janji, lepas aku habis pantang lahirkan budak ni, hang boleh ceraikan aku..
Kamarol : kalau aku tak mau ceraikan???
Hanim : jangan jadi gila Kamarol...aku tau hang baik..tapi aku tak rasa kita ni serasi..tolong aku kali ni dan aku akan ingat jasa baik hang ni sampai bila-bila..
Kamarol : nak aku jumpa Borhan??
Hanim : jangan...aku tak mau keadaan jadi lagi teruk. Hang pun tau kan Borhan tu macam mana?? Hang tau kan family dia macam mana??? Kalau hang tak dapat tolong aku, tak apa la..nanti aku terangkan balik dengan papa dan ayah...aku dah tak tahu apa nak buat. Aku sanggup terima apa pun hukuman yang depa nak bagi kat aku. Masa sekarang ni otak aku macam dah tak dapat nak berfungsi. Apa yang terlintas, itu la yang aku cakap...
Kamarol : (terdiam...................) kalau macam tu, bila hang nak jumpa bonda aku??
Hanim : jumpa bonda hang?? Boleh tak kalau kita kahwin ni tanpa siapa-siapa pun yang tau kecuali hang, aku dan family aku??
Kamarol : boleh bagi masa untuk aku fikirkan dulu??
Hanim : kita tak ada masa Kamarol....papa dan abah dah tunggu kat dalam. Depa nk selesaikan malam ni jugak.....

Aku benci la bila masuk part-part serius ni....tapi biasa la..dalam kehidupan mana boleh sentiasa ketawa. Adakala kita menangis, adakala kita gumbira. Aku macam teruja dengan satu kenyataan dari seseorang...dia kata aku ni mcm ada ‘split personality’...kadang-kadang aku sangat serius, kadang-kadang aku sangat maskulin...err..maksud aku, kelakar. Aku ni kalau dah jadi romantis...KLCC pun aku buleh balut buat hadiah. Tapi kalau aku serius...kera dihutan disusukan, anak dirumah mati bersandaran la...
Aku tak suka sangat nak cerita part-part serius ni...(padahai malas nak taip). Kalau kalian jadi Kamarol, apa yang kalian akan buat? Abaikan la sedikit sifat ego. Anggap la yang Hanim adalah cinta mati kalian. Kalau yang pompuan takyah la anggap macam tu...kecuali kalian lesbian. Kalau lesbian pun, bukan buleh kahwin. Kamarol mungkin ada sebab kalau dia terima pelawaan Hanim tu. Tapi apa pun sebab dia, aku rasa Kamarol seorang yang baik kalau dia terima pelawaan Hanim tu....ok, sedikit bodoh. Tapi aku kenal Kamarol, aku tau apa yang dia buat bersebab. Mungkin dia seorang yang tak pandai sangat...tapi dia seorang rakan yang baik hati. Kamarol.....ini adalah untuk hang. J

BERSAMBUNG LAGI DI KEMUDIAN HARI...........

Lepas ni maybe aku akan lambat sikit sambung cerita ni...lambat tu tak da la sampai 3 tahun macam yang sebelum ni. Kawan aku dari bujang, sampai kawin, sampai dah ada anak...baru dapat baca sambungan cerita ni. Dengar cerita baru-baru ni nak kahwin lain. Tak baik punyeeee...kalau dah kahwin tu boleh-bolehnya biarlah satu dan kekal ke akhir hayat. Kawan-kawan, hangpa buat aku jadi risau nak kahwin la di usia-usia muda macam aku ni....17 kira muda lagi la kan?


*owh..maaf kalau cerita itu kadang-kadang ada naik dan turun...aku menaip dengan spontan. :)